Weer geen leven in de brouwerij

Gisteren was er weer een enveloppe bij de post. Zou dit de beloofde zending uit Engeland zijn? Nee, er zit een postzegel uit Australië op. Een datumstempel is niet te lezen. Zou dit dan toch een zending zijn die al vóór de Kerst is verstuurd?

Gelijk de inhoud maar op de inmiddels bekende manier aangebracht. Om 5 uur ’s middags zitten zit de inhoud op mijn huid. Geen enkele merkbare reactie daarna. De hele nacht laat ik de pleister zitten en vanmorgen om 7 uur haal ik deze eraf.

Binnenzijde arm vóór aanbrengen larven

Pleister na een nachtje slapen

Pleister eraf, niets te zien...

Helaas, geen zichtbare rode puntjes waar de larven de huid zouden hebben gepenetreerd. Ook de beloofde jeuk is er niet. Conclusie: een oude zending die misschien wel een maand onderweg is geweest is alsnog aangekomen. Geen enkel leven in de brouwerij, helaas!

Dat begint ondertussen wel behoorlijk irritant te worden. Een mail naar AIT is snel gestuurd. Begin januari heeft Lawrence immers toegezegd dat er toen met een paar dagen een dosis uit Engeland opgestuurd zou worden. Nu reageert Ross dat ze nog niet in staat zijn om doses uit Engeland te versturen, maar dat zodra dit wel het geval is, ik de eerste zal zijn die dit toegestuurd krijgt.

Geduld is een schone zaak.

Een update van het eczeem: ik ben gestopt met de Neoral/Cyclosporine. De bijwerkingen, vermoeidheid en het gevoel dat ik mijn lichaam niet meer op temperatuur kon houden, hebben hier sterk aan bijgedragen. Plus dat mijn eczeem nog steeds niet leefbaar was. Nu – in overleg met de dermatoloog – aan een kuur Dexamethason van een aantal weken. Begonnen met 2 maal daags 2 gram en dat elke keer na een week met 1 gram afbouwen. We proberen zo een sterke rebounce van het eczeem te voorkomen.

Ik moet zeggen dat ik mij daar prima bij voel. Huid is veel beter dan in het tijdperk Neoral. Maar ja, Dexamethason blijft een paardenmiddel en langdurig gebruik wordt niet aanbevolen. 24 Januari staat er weer een afspraak bij de dermatoloog.